بسم الله الرحمن الرحیم
کارگران و معلمان ایران در انقلاب 57 نقش مهمی را ایفا کردند. کارگران با اعتصاب در شرکت نفت رژیم کودتای پهلوی را دچار بحران در استمرار حاکمیت نموده و معلمان با بسیج دانش آموزان در تظاهراتها و دانشگاه ها، نقش استراتژیکی در سرنگونی رژیم کودتا داشتند. اما ایندو قشر پیشرو با کودتای خمینی و عمال اش نخستین گروهی بودند که مورد تعدی و اجحاف قرار گرفتند. انقلابی که با هدایت و حمایت ایندو به پیروزی دست یافته بود، هزمونی آن به دست کسانی افتاد که به تعبیر درست معلم شهید دکتر علی شریعتی رابطه شان با مردم دستی برای گرفتن بود و دستی برای بوسیدن .خمینی که از استبداد شبه مدرن رژیم پهلوی انتقاد میکرد و بر علیه آن آه و ناله سر میداد، خود گوی سبقت را در اعمال هژمونی از رقیب ربود و استبدادی را به عنوان نظام ولایت مطلقه حاکم کرد که مستبد سرنگون شده بر خود لرزید. کارگران و معلمان نه تنها از لحاظ زندگی اقتصادی بلکه آزادیهای حداقل فردی را نیز از دست دادند. مدرسه و دانشگاه با حضور پاسداران و نیروهای چماقدار تبدیل به به میدانی برای تصفیه حساب با کسانی گردید که از انقلاب خود انتظاری جز آن داشتند.اخراج کارگر و معلم و سپس زندان و اعدام و فراری شدن ،نعماتی، بود که با حاکمیت ولایت مطلقه سرنوشت کارگر و معلم شد. صدام حسین با شروع جنگی ناخواسته و اشغال خرمشهر بهانه دیگری ر ا برای خمینی فراهم کرد تا با تداوم 8 ساله آن اهداف محوری انقلاب ایران را به عنوان خواست مردم مخدوش و آن را از صحنه حذف کند.اسلام شناس بزرگ مرحوم مهندس بازرگان که وفادار به اصل آزادی بر مبنای حاکمیت ملی بود ، نخستین قربانی آخوندیسم بود، و سپس آقای بنی صدر و مجاهدین که بر جمهوریت و اسلامی تأکید داشتند که حافظ و حامی آزادی و حاکمیت مردم بود. با استقرار نظام ولایت مطلقه و تشکیل نیروی سرکوب ویژه هیچکس دارای حق نبود جز حکومت. روز معلم که از مقطع شهادت دکتر خانعلی در تهاجم رژیم کودتا در تقویم سیاسی ایران ثبت شده بود ، در پیوند با هجرت و شهادت معلم شهید دکتر علی شریعتی بنیانگذار و مبلغ تز اسلام منهای آخوند به یک سرفصل تاریخی در مبارزه مردم با استبداد ارتقاء یافت. نسل انقلاب با خواندن سرود معلم شهید و پخش و نشر آثار ضد ارتجاعی او ، آخوندیسم را دچار عقده حقارت کرده بود. بطوریکه خمینی در نخستین موضع گیریها اعلام کرد هر کس میگوید اسلام منهای آخوند یعنی کشور منهای طبیب.!!! حرکت چپ روانه فرقان امکان تبلیغات و ضدیت با اندیشه معلم شهید را برای آخوندیسم بیش از پیش فراهم کرد.بطوریکه اولین سالگرد او با هجوم چماقداران منجر به زخمی شدن عده ای حتی مرحوم استاد محمد تقی شریعتی شد. کارگر و معلم در نظامی که متکی به میلیتاریسم و تروریسم داخلی و بین المللی است ، چگونه میتواند از جایگاه واقعی خود برخوردار باشد؟ بنا براین گرامیداشت روز معلم و کارگر در نظامی که با استبداد و استثمار عریان سلطه خودش را بر مردم تحمیل کرده است، جز از طریق یک مبارزه سیاسی و ایدئولوژیک تمام عیار راهی ندارد. این مبارزه به عنوان یک آلترناتیو توسط نسل انقلاب از 1360 شروع شده و با هدیه صدها هزار شهید، امروز توسط نسل دوم در جنبش سبز ساری و جاری است. به همین خاطر رژیم ضد جمهوری و ضد اسلامی ولایت مطلقه آخوندیسم با همان سبعیت و شرارت سال 60 نسل سبز را نیز سرکوب و شکنجه میکند. یاد رنج و تلاش معلم در نشر آگاهی و علم و زحمت و مرارت کارگر در تولید، صفوف مبارزین و آزادیخواهان را متشکل تر و مصمم تر برای برداشتن گام نهائی خواهد کرد. گامی که در گرو احساس مسئولیت جمعیت 4.5 میلیون ایرانی خارج از کشور در حمایت از مردم و اعلام پیوند با آنها خلاصه میشود. این گام با طرح انجام یک رفراندوم تحت نظر نهاد های بین المللی و واگذاری سرنوشت مسئولان این رژیم به یک دادگاه بین المللی منجر به پاکسازی صحنه سیاسی ایران از خشونت و سلطه بیدادگران قرون وسطی خواهد شد. گرامیداشت روز کارگر و معلم در گرو سازماندهی برای دستیابی به نظام قانون سالار در ایران فرداست. از این رو کارگران و معلمان در جنبش سبز همراه با دانشجویان در سنگر آزادی، برای دستیابی به هدف استراتژیک یعنی دموکراسی ، نبایستی فرصت ها را بیش از این دست دهند . باید از هر فرصتی که در مصاف استعمار و ارتجاع بدست میاورند، با طرح خواست ذیحق خود میدان مانور را از دشمن حاکم و همکاران بین المللی اش باز پس گیرند. عقب نشینی ها باید برای تدارک حمله کا رسازتر انجام گیرد و نه تسلیم و سازش با دشمن آزادی . کارگران و معلمان آگاه و جویای حقوق، با توجه به تجربه سنگین و خونین تاریخ معاصر خودمان و جوامع دیگر، فرصت ها را بیش از این به نفع دشمن با طرح خواستهای حداقل از دست ندهیم. آزادی و حقوق با در دست گرفتن کاسه گدائی و یا کشکول درویشی آنهم در مقابل یک نظام سلطه گر و تروریست ، تحقق یافتنی نیست. با پیوستن به جنبش سبز و طرح شعار سیاسی برای تغییر این نظام از طریق یک رفراندوم و انتخابات آزاد با نظارت نهادهای بین المللی، جاکمیت بر اساس رأی مردم و قانون اساسی در بردارنده حقوق مردم را سنت سیاسی و مبارزاتی تاریخ خویش سازیم .
نابود باد رژیم ضد جمهوری و ضد اسلامی آخوندیسم زنده باد دموکراسی توحیدی
نهضت تشیع علوی —- اردیبهشت ماه 1389 برابر با مه 2010