بسم الله الرحمن الرحیم
مرضیه هنرمندی بود که از نخستین روزهای ورودش به صحنه هنر، مردم را برگزید . او برای مردم آواز خواند و با شور و شعف آنان در پیروزیها و با رنج و فراقشان در شکستها همراه بود.هیچکاه از مردم و ازحق بدیهی آنان غافل نبود. مرضیه با حضور در صحنه سیاسی به همه همقطاران خود اعلام کرد که هنر بدون عضق به مردم و آزادی، کشتن ذوق و بردگی در بازار ارباب قدرت است. سرگذشت هنرمندانی چون مرضیه الگوئی است از هنر مردمی که در تاریخ ملت ایران ، فرخی یزدی ها و گلسرخی ها به عنوان شاعر و مرضیه به عنوان بانوی آواز آن را نمایندگی میکنند. خیل کثیری از هنر فروشان آستان بوس قدرت نیز در مقابل این طیف از هنرمندان ، مدح و ثنای قدرت را گفته اند تا متاعی و مقامی بدست آورند.ولی اقبال همیشگی مردم به طیفی از هنرمندان چون مرضیه ، حکایت از آن دارد که آنها خادم و خائن را با ذوق طبیعی خود به راحتی تشخیص داده و تمایز آنها را به خوبی می فهمند. استبداد رژیم ولایت مطلقه آخوندیسم دشمن قسم خورده اینگونه هنرمندان که زبان گویای مردمشان بوده اند را به سخت ترین شیوه سرکوب میکند، تا صدای مردم در دالان تاریخ انعکاس نیابد. و خواب خفتگان و آرامش حکام را بر نیاشوبد. اما مرضیه و امثال او سرودند و آواز خواندند تا مردم یک صدا با آنها فریاد زنند … سر آمد زمستان و آمد بهاران … از این رو باید ادامه حیات بالنده هنرمندانی چون مرضیه را در زندگی سرشار از آزادی و عدالت مردمانی یافت که هنر و هنرمند را در ساختن جامعه ای سالم جزء یکی از رکن های ارزشهای فرهنگی هر ملتی میدانند. رژیم ضد جمهوری و ضد اسلامی ولایت مطلقه آخوندیسم با به بند کشیدن اهداف و آرمانهای یک انقلاب مردمی، بر دوستداران و وفاداران آن ارزشها نیز سانسور و زندان و شکنجه و اعدام و مرگ در غربت را تحمیل کرد. اما مرضیه در غربت تبعید نیز به یاد وطن و آزادی آن ترانه سرود و همراه با مبارزین در هر صحنه ای هنر متعهد به مردم را به نمایش گذاشت. نهضت تشیع علوی ضمن تسلیت درگذشت بانوی هنر متعهد، به شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین و خانواده او، رحمت و آمرزش بی پایان الهی را برای او میطلبد.
نهضت تشیع علوی — مهرماه 1389 برابر با اکتبر 2010