بسم الله الرحمن الرحیم
منوچهر سخائی هنرمند مردمی در غربت غرب به دیار باقی شتافت.
هنرمندان وفادار به مردم ، سرنوشتشان با تقدیر تاریخی و آرمانی مردم خویش گره خورده است. آنها وجدان معترض و عاصی مردمشان بر ظلم و استبداد در هر صحنه ای هستند. فرخی یزدی ها و میرزاده عشقی و نسلی از هنرمندان متعهد که در مبارزه مردم با استبداد ، زبان و قلمشان را خروس نیمه شبان مردم کردند، تا صبح آزادی را بشارت دهند.هنرمندان با توجه به وجدان صلح جوی و آزادی طلبشان قبل از همه و بیش از همه از شب های تاریک و طولانی استبداد در رنج هستند. به همین خاطر آنها با پیوستن به صف آزادیخواهان جایگاه واقعی هنر مردمی در نبرد آزادی و استبداد را نشانه گذاری میکنند. تا نسلهای مخاطب در امروز و فردا، مسیر را گم نکنند. هنرمندی که در بارگاه ظلم و بیداد به فروش هنر خود می پردازد، و بیداد بر مردم را در هنر خود به نمایش نمیگذارد، نه تنها خادم هنر نیست بلکه حامی هنر کشانی است که ، ظلم و بیداد بر یک ملت را، وسیله تحکیم قدرت خویش ساخته است. در ارتباط با هنر متعهد و هنر درباری به خصوص در تاریخ سیاسی ما بسیار میتوان نوشت اما ما در گرامیداشت یاد منوچهر سخائی که از هنرمندان وفادار به مردم بود به گفتاری از آستوریاس شاعر و نویسنده آمریکای جنوبی اکتفا میکنیم.( من از ادبیات متعهد چنان ادبیاتی را در می یابم که به نیازهای یک ملت پاسخ دهد،که صدای مردم یک سرزمین و پلی باشد که انعکاس رنج ها و سختی ها یا وقایع زندگی آنان را به اذهان ملل دیگر منتقل سازد، تا پژواکی جهانگیر و جهانی بیافریند.)… منوچهر سخائی با شعر و آواز خودش همانند مرحوم مرضیه بیانی از این تعهد به مردمی بود، که در مبارزه با رژیم ضد جمهوری و ضد اسلامی ولایت مطلقه آخوندیسم تا دستیابی به آزادی و حاکمیت ملی از پای نخواهد نشست.
نهضت تشیع علوی —– اردیبهشت 1390 برابر با آپریل 2011